Tijd om Cusco te verlaten!

Na twee weken was het dan toch écht tijd om verder te gaan. Het voelde toch een beetje gek om het ´vertrouwde´ Cusco, mijn startpunt, te verlaten. Nu ging het ´rondreizen´ echt beginnen. Na acht uurtjes slapen in de nachtbus kwam ik in Puno aan. Een klein stadje, gelegen aan het Titicacameer. Na het vinden van een hostel (in Peru voor ongeveer 35 sol/11 euro) heb ik wat rondgelopen in het kleine stadje en een trip naar het Titicacameer geboekt.

Puno

De volgende dag werd ik bij mijn hostel opgepikt en stapten we vervolgens op de boot naar een piepklein drijvend eilandje van riet. 

Daar mochten we even binnenin de huisjes kijken. Het verbaasde me trouwens hoe stevig de vrouwen hier zijn, waar doen ze het van?

Boottochtje in een ‘rieten’ boot. 

 De kindjes bleven maar om chocolade vragen.

Daarna gingen we verder naar een ‘echt’ eilandje, waar we werden opgewacht door mensen van de lokale bevolking. Samen met een Japanse jongen werd ik door een lokale man meegenomen naar een huisje. Dit was de plek waar we zouden overnachten. Ik had een kamer met twee tweepersoonsbedden.

Ik was twee koppen groter dan deze deur.

Na de lunch (van plaatselijk gemaakte producten) gingen we met de hele groep naar het bijna hoogste punt van het eiland. Eenmaal boven moesten we drie rondjes om de tempel lopen. Eén voor gezondheid, één voor geld en één voor liefde.

Na het avondeten kregen we lokale kleding aan. Hilarisch! Vooral met bergschoenen erg charmant. Vervolgens gingen we naar de ‘disco’ om te dansen. Totaal onverwachts, maar erg leuk.

De groep!

De volgende dag hebben we nog een ander eilandje bezocht en kwamen we rond half drie weer in Puno aan.

Vervolgens een buskaartje gekocht voor de volgende dag en met twee jongens kip met patat gegeten. Want ja, pollo (kip) hebben ze hier om elke hoek te koop.

Liefsxxxx